Անհայտ զինվորին

Աշունն իր ոսկե վարսերը փետել,

Լալիս է անզոր՝ Զինվորի վրա,

Թշնամու արկն է նրան ձոր նետել,

Արնածորում են վերքերը նրա...

Բացվել է վերքը. օգնություն չկա,

Շուրջը լռություն, մահվան շշուկ է,

«Մայրիկ» են կանչում շուրթերը նրա,

Հայացքի դիմաց՝ կապույտ երկինք է...

Հիսո՜ւս , Իմ Հիսո՜ւս, մի՜ թողիր անտեր,

Հոգեվարքում է մի ջահել գարուն...

Շուրջը դատարկ է՝ համր ու անեզերք,

Մի լացող աշուն վայում է անքուն...

Այդ ու՜ր եք թևում, կռունկնե՜ր՝ անձայն,

Խոցվել, ընկել եմ ես իմ երամից ,

Թևերս հատվել՝ ձորի մեջ ունայն

Արնածորում եմ՝ դարձե՜ք սրտակից...

Տարե~ք թևերին, տարե՜ք Հայրենիք,

Մարում է կյանքս կաթիլ առ կաթիլ,

Իմ մայրն է սպասում՝ ձեռքը իր սրտին

Եվ աղոթում է՝ կարկառած Վերին...

Աշունը փետում վարսերը դեղձան,

Լալիս է անզոր՝ Զինվորի վրա...

Կռունկներն առան, թևերին տարան՝

Ձորում թողնելով մրմունջը նրա...

Նելլի ՍԱՀԱԿՅԱՆ

21.09.2024

Մեկնաբանություններ